با اجرای مطلوب استانداردهای مالی جهانی سلامت مالی بیمه‌گران تضمین می‌شود و این موضوع نیازمند انعکاس به موقع و شفاف ریسک‌های بیمه‌ای و تغییرات آن است تا تاثیر مناسبی بر اقتصاد جهانی بگذارد بنابراین صورت‌های مالی شرکت‌های بیمه نیازمند انعکاس شفاف ریسک‌های بیمه‌ای و تغییرات آن و رویه‌های خاص حسابداری است.

در این راستا مجموعه ای از استانداردهای گزارشگری مالی، می‌تواند منافع سرمایه‌گذاران شرکت‌های بیمه را تضمین کند.

شرکت‌های بیمه، مردم و شرکت‌ها را در انتقال ریسک پشتیبانی می‌کنند و بیمه‌گران همانند سایر موسسه‌های سرمایه‌گذار، سرمایه‌گذاران مهم بلندمدت بشمارمی‌روند. به همین خاطر استقرار استاندارد بین المللی گزارشگری مالی از جمله آی.اف.آر.اس ضرورت غیرقابل ‌انکار برای ورود به بازارهای بین المللی است.

با توجه به وضع و تاثیر تعهدات بیمه‌ای، سهم عمده انطباق گزارشگری مالی در صنعت بیمه باید با استاندارد خاص بین‌المللی بیمه ای صورت گیرد که مسائل تکنیکی و فنی زیادی را در مقابل ما قرار می‌دهد؛ به عنوان مثال در “IFRS 4” تاکید بیشتر بر روی شفاف سازی و افشای اطلاعات بود اما IFRS17″” بر تاثیر محیط اقتصادی بر متغیرهایی تاکید دارد که ریسک شرکت‌های بیمه و سود و زیان را تحت تاثیر قرار می‌دهد بنابراین ما باید خود را برای پیاده سازی “IFRS17” آماده کنیم.

برای تحقق این هدف ابتدا باید ترجمه آن به تایید سازمان حسابرسی برسد سپس اقدامات لازم را آغاز کنیم که مستلزم همکاری مشترک سازمان حسابرسی، انجمن حسابداران خبره ایران، انجمن حرفه‌ای صنعت بیمه، سندیکای بیمه‌گران ایران، پژوهشکده بیمه و بیمه مرکزی است.

کاهش فاصله با استانداردهای جهانی و تسهیل اجرای آن‌ها در کشور مستلزم درنظر گرفتن اقتضائات بازار ایران است؛ در ایران حدود ۷۰ درصد دارایی‌های شرکت‌های بیمه از محل تعهدات بیمه‌ای آن‌ها تامین می‌شود که به عنوان ذخایر فنی محسوب می‌شود. با توجه به اینکه سهم بازار بیمه زندگی در کشور ۱۴ درصد است و ذخیره ریاضی قابل توجهی نسبت به سایر ذخایر فنی ما نیست، با توجه به برنامه ششم سهم تعهدات و ذخایر بیمه افزایش می‌یابد تا سهم و وزن استاندارد خاص بیمه‌ای در مقایسه با استانداردهای عمومی بیشتر شود.